GAIA

Gaia is een godin, die terug te vinden is in zowel het Oud-Griekse mythologie, als in de oudere, Heidense, Keltische en Pagan godsdiensten.

Zij is de oermoeder, de Aarde, die ontstond uit de Chaos aan het begin van de dingen.
De Chaos bevatte alle basisbestanddelen, de vier elementen aarde, water, lucht en vuur. Daaruit ontstond onder anderen Gaea.

Gaia, de godin van de natuur en de aarde, werd afgebeeld als een mollige vrouw, vaak oprijzend uit de grond, altijd eraan verbonden. De Aarde zelf werd door de oude Grieken gezien als een platte schijf (platte Aarde), omringd door de rivier Okeanos (de oceaan), de hemelkoepel van Ouranos ondersteunend.

Volgens de Griekse sagen en mythen bracht Eros Gaea ertoe zich te verbinden met het water en de lucht, en zo bracht zij de zee (Pontos) en de hemel (Ouranos) voort. Ook kwamen de Titanen, de drie eenogige Cyclopen en de drie honderdarmige reuzen uit oermoeder Aarde voort. Deze laatsten heetten Briareos, Gyes en Kottos en hadden elk ook vijftig hoofden. Zij werden ook de Hekatoncheiren genoemd. De Titanen en de Cyclopen zijn verwekt door Uranus.

Het idee van een natuurgodin is echter niet van de Grieken afkomstig. Gaia is veel ouder dan de Griekse beschaving. Het is echter niet bekend hoe oudere volken haar genoemd hebben. Archeologen hebben beeldjes van Gaia gevonden uit het begin van de steentijd. Ook nu nog wordt ze door paganistische religies vereerd, voornamelijk de Keltische religies, hetzij als godin, hetzij als natuurkracht.